Publicidade
Publicidade

Única mulher medalhista olímpica do Irã abdica de lutar pelo país

Kimia Alizadeh, bronze no taekwondo nos Jogos do Rio em 2016, criticou o governo ao tomar a decisão: ‘Não quero me sentar à mesa da hipocrisia’

Kimia Alizadeh, de 21 anos, anunciou em sua conta no Instagram neste domingo 12 que não vai mais participar de competições sob a bandeira do Irã, seu país de nascimento. A lutadora é a única mulher da história do país ao ganhar uma medalha olímpica, ainda com 18 anos, nos Jogos do Rio de Janeiro em 2016, na categoria até 57 quilos no taekwondo.

Publicidade

“Sofro com o sofrimento da saudade de casa porque não queria me sentar à mesa da hipocrisia, mentiras, injustiças e bajulação. Essa decisão é ainda mais difícil do que conquistar o ouro olímpico. Mas onde quer que eu esteja, continuo sendo filha do Irã”, explicou Kimia na publicação escrita na língua persa.

A atleta explicou sua decisão ao criticar os políticos iranianos, que a utilizaram nos últimos três anos como “ferramenta”, enquanto ela tem apenas o esporte como prioridade e não deseja mais participar disso. “Meu espírito conturbado não se encaixa em seus canais econômicos sujos e em seus lobbies políticos. Não tenho outro desejo, exceto o taekwondo, segurança e uma vida feliz e saudável”.

Publicidade

Kimia acredita que o comportamento das autoridades fortalece o machismo existente na sociedade iraniana, e utilizar a sua imagem como objeto político ajudava a reforçar esse problema. “Sou uma das milhões de mulheres oprimidas no Irã que fazem isso há anos. Eles me levaram para onde quisessem. Eu usava o que eles diziam. Eu repeti todas as frases que eles pediram. Eu não me importei. Nenhum de nós se preocupa com eles, somos ferramentas. Apenas essas medalhas de metal são importantes para comprar e explorar politicamente a qualquer preço, mas ao mesmo tempo serve para nos humilhar”, reclamou.

De acordo com a agência de notícias Isna, a atleta “desertou” para a Holanda e pretende conseguir lutar nas Olimpíadas de Tóquio, em julho de 2020, defendendo outra bandeira, não a iraniana. A decisão acontece em um período de tensões no país, devido ao conflito político com os Estados Unidos e episódios de ataques dos dois países. Kimia recentemente protestou contra o governo iraniano pela derrubada acidental de um avião ucraniano perto de Teerã, em um desastre que matou todas as 176 pessoas a bordo.

Continua após a publicidade

View this post on Instagram

با سلام آغاز کنم، با خداحافظی یا تسلیت؟ سلام مردم مظلوم ایران، خداحافظ مردم نجیب ایران، تسلیت به شما مردم همیشه داغدار ایران. شما مرا چقدر می‌شناسید؟ فقط آنطور که در مسابقات، در تلویزیون، یا در حضور مقامات دیده‌اید. اجازه دهید حالا آزادانه، هویت سانسور شده‌ام را معرفی کنم. می‌گویند کیمیا پس از این چیزی نخواهد شد. خودم از این هم فراتر می‌روم و می‌گویم قبل از این هم چیزی نبوده‌ام: «من کیمیا علیزاده، نه تاریخسازم، نه قهرمانم، نه پرچمدار کاروان ایران» من یکی از میلیون‌ها زن سرکوب شده در ایرانم که سال‌هاست هر طور خواستند بازی‌ام دادند. هر کجا خواستند بردند. هر چه گفتند پوشیدم. هر جمله‌ای دستور دادند تکرار کردم. هر زمان صلاح دیدند، مصادره‌ام کردند. مدال‌هایم را پای حجاب اجباری گذاشتند و به مدیریت و درایت خودشان نسبت دادند. من برایشان مهم نبودم. هیچکداممان برایشان مهم نیستیم، ما ابزاریم. فقط آن مدال‌های فلزی اهمیت دارد تا به هر قیمتی که خودشان نرخ گذاشتند از ما بخرند و بهره‌برداری سیاسی کنند، اما همزمان برای تحقیرت، می‌گویند: فضیلت زن این نیست که پاهایش را دراز کند! من صبح‌ها هم از خواب بیدار می‌شوم پاهایم ناخودآگاه مثل پنکه می‌چرخد و به در و دیوار می‌گیرد. آنوقت چگونه می‌توانستم مترسکی باشم که می‌خواستند از من بسازند؟ در برنامه زنده تلویزیون، سوال‌هایی پرسیدند که دقیقاً بخاطر همان سوال دعوتم کرده بودند. حالا که نیستم می‌گویند تن به ذلت داده‌ام. آقای ساعی! من آمدم تا مثل شما نباشم و در مسیری که شما پیش رفتید قدم برندارم. من در صورت تقلید بخشی از رفتارهای شما، بیش از شما می‌توانستم به ثروت و قدرت برسم. من به اینها پشت کردم. من یک انسانم و می‌خواهم بر مدار انسانیت باقی بمانم. در ذهن‌های مردسالار و زن‌ستیزتان، همیشه فکر می‌کردید کیمیا زن است و زبان ندارد! روح آزرده من در کانال‌های آلوده اقتصادی و لابی‌های تنگ سیاسی شما نمی‌گنجد. من جز تکواندو، امنیت و زندگی شاد و سالم درخواست دیگری از دنیا ندارم. مردم نازنین و داغدار ایران، من نمی‌خواستم از پله‌های ترقی که بر پایه فساد و دروغ بنا شده بالا بروم. کسی به اروپا دعوتم نکرده و در باغ سبز به رویم باز نشده. اما رنج و سختی غربت را بجان می‌خرم چون نمی‌خواستم پای سفره ریاکاری، دروغ، بی عدالتی و چاپلوسی بنشینم. این تصمیم از کسب طلای المپیک هم سخت‌تر است، اما هر کجا باشم فرزند ایران زمین باقی می‌مانم. پشت به دلگرمی شما می‌دهم و جز اعتماد شما در راه سختی که قدم گذاشته‌ام، خواسته دیگری ندارم.

A post shared by 𝓚𝓲𝓶𝓲𝓪 𝓐𝓵𝓲𝔃𝓪𝓭𝓮𝓱🌟 (@kimiya.alizade) on

Continua após a publicidade

Publicidade